Otwierać Shanpana!

Taunggyi, 29.11.2016

Wspomniałem poprzednio o tym, jak mało odkrytym przez turystykę krajem jest w dalszym ciągu Birma. Minusów tego stanu rzeczy jest kilka, między innymi to, że zarówno przewodniki, jak i inne łatwo dostępne źródła wałkują w kółko kilkanaście wartych uwagi atrakcji, nie pozostawiając wielkiego pola manewru zdającym się na nie turystom.

Ironia polega na tym, że dokładnie to samo należy jednocześnie uznać za główną, niezaprzeczalną zaletę całej sytuacji, bo jeśli jakimś cudem uda się dowiedzieć o jakimś nie uwzględnionym w przewodniku, a jednak interesującym miejscu czy wydarzeniu, to prawdopodobnie będzie się je miało niemal na wyłączność. Czyli dokładnie tak, jak wyglądało to w Taunggyi, stolicy stanu Shan, gdzie (dzięki informacji otrzymanej dzień wcześniej pocztą pantoflową) mieliśmy przyjemność uczestniczyć w świętowaniu Shańskiego Nowego Roku 2111.

Cała nasza wiedza na temat obchodów ograniczała się w zasadzie do tego, że są. Gdy po godzinnej jeździe górskimi serpentynami wysiedliśmy w końcu na jednej z bocznych uliczek miasta, nic jeszcze nie zapowiadało splendoru jakiego mieliśmy niebawem być świadkami. Kompletnie nie spodziewaliśmy się, że po krótkim spacerze dotrzemy w końcu do jednej z głównych arterii miasta, którą szerokim strumieniem płynąć będą całe rzesze świętujących.

Dołączyliśmy do tego barwnego potoku przyglądając się z najbliższej odległości formie, w jakiej celebrują nadejście nowego roku. Każda z przybyłych grup* dołożyła najwyraźniej wszelkich starań, by wyróżnić się na tle pozostałych i oprócz niezwykle efektownych, barwnych strojów podziwiać mogliśmy również ciekawe oprawy towarzyszące przejściu każdej z ekip. Nam szczególnie przypadły do gustu skrzekliwe tak zwane tańce jeleni (filmik poniżej) oraz nawiązania do Kinnara i Kinnari, pół-ludzi pół-ptaków z buddyjskiej mitologii mających być gwarantami pomyślności w nowym roku.

Pochód był naprawdę niesamowity, ale najlepsze było i tak jeszcze przed nami. Zwieńczeniem wieczoru miało być bowiem puszczanie olbrzymich lampionów i jeszcze zanim zaszło słońce zdążyliśmy załapać się na kilka podejść do ich odpalenia. Jedne kończyły się sukcesem i lampiony ku uciesze tłumu leciały daleko za horyzont, bywało jednak również tak, że niesprzyjający powiew wiatru krzyżował szyki i lampiony kończyły swoją karierę trawione płomieniami.

Te nieudane próby szczególnie mocno wryły nam się w pamięć w kontekście tego, co działo się po zmierzchu, gdy do jeszcze większych lampionów tuż przed startem doczepiano dodatkowo imponujących rozmiarów zestaw fajerwerków. W założeniu miały one eksplodować kilkadziesiąt sekund po oderwaniu się od ziemi, gdy lampion będzie wystarczająco wysoko i nikt nie będzie już w polu ich rażenia. Łatwo było sobie jednak wyobrazić sytuację, kiedy coś poszłoby nie tak i fajerwerki odpalą tuż po starcie, np. za sprawą kapiących na nie od początku płomieni. Takie scenariusze najwyraźniej nie zaprzątały głowy organizatorom i uczestnikom obchodów noworocznych, bo cały teren chronił jeden wóz strażacki, a wokół odpalanych lampionów nie było żadnych ogrodzeń. W trakcie całego procesu można było więc swobodnie do nich podchodzić, co też ochoczo wykorzystywano do strzelania sobie selfie z najbliższej odległości. "Safety first" zostało więc wyparte z listy tutejszych priorytetów przez "selfie first", więc nie chcąc być na bakier z lokalnymi standardami również i my machnęliśmy sobie jedno na pamiątkę.

Najwyższy czas otwierać Shanpana! Szczęśliwego Nowego 2111!

__________

* W obchodach oprócz lokalnych shańskich społeczności, swoje reprezentacje mieli także Shanowie zamieszkujący Tajlandię, Laos, Chiny, Wietnam czy Indie. Na brak ponadlokalnego kolorytu nie mogliśmy zatem narzekać.